Oktyabr qoxulu kitab- "Bu işte bir yalnızlık var"

  Adətən, oxuduğum kitabları diqqətlə seçirəm. Bu kitab mənə nə qazandıracaq, nə öyrədəcək deyə çox çək-çevir edirəm. Hansısa kitabı oxuyandan sonra vaxt itkisi olduğunu düşünəndə əsəbiləşirəm, heç cürə özümü bağışlaya bilmirəm. İndi isə bu soyuq oktyabr günlərində vaxtım gen-bol olduğuna görə vaxt itkisini filanı düşünmürəm. Çoxdandı adı ilə tanış olduğum Tuna Kiremitçinin “Bu işte bir yalnızlık var” kitabını oxumağa başlayıram.

Müasir türk yazarlarına həm də ona görə üz tutdum ki, müəyyən təsəvvürüm yaransın, sonra pisləyəndə, ya tərifləyəndə oxumadan-bilmədən başqasının loxmasını üyüdüb-tökməyim. Kitabın adı nəsə məni cəlb etmişdi, amma ilk səhifələrdən anladım ki, çox şey gözləməməliyəm kitabdan. Sadəcə oxudum, ədyalıma bürünüb yağışlı 2 günün keyfini belə çıxardım. Kitabın hər səhifəsi isə yalnızlıq, soyuq qoxurdu. Elə tam oktyabr üçün yaramışdı..

  Bir musiqiçinin- Memet Olcayın həyatından bəhs edir kitab. Yaşadığı yanlış bir sevgi, həyat yoldaşı tərəfindən tərk olunmağı, yalnızlığına hər bazar günü balaca qızının rəng qatması, musiqi ilə ayaqda qalması, evini tərk edən dostu Orhanı axtararkən bir yandan onun həyat yoldaşı Ayşeye dəstək olması, ona aşiq olması, ürəyi və sevgisi ilə dostu arasında qalması və ilk bəstəsi.. Sanki yalnız bir adam, bir musiqiçi soyuq gecələrin birində yanına gəlir və sənə bütün həyatını anlatmaq istəyir. Həmişə bir dinləyənin olmasını sən istərkən, biri çıxıb gəlir, sənin dinləyici olmanı istəyir və sən də səssiz- səmirsiz, heç bir sual vermədən onu dinləyirsən.

Belki de hayat, onun karşımıza çıkardıklarıyla İyi geçinmek oyunuydu. Bize sunduklarım elimizin tersiyle geri çevirmemek sanatıydı.

"İnsan aynada gördüğü kişiye karşı hayatı boyunca değişik duygular besleyebiliyor. Bazen nefret ediyoruz kendimizden, bazen neredeyse şefkat duyuyoruz. Varolmanın anlamlı bir şeymiş gibi göründüğü anlar var, bir de aldığımız tek bir nefes için bile bahane bulamadığımız zamanlar. Bunlar hayatımızın içinden akıl sır ermez bir sırayla, fener alayları gibi geçip gidiyor. Üstelik zamanla bir şeylerin değişeceğini ummak da galiba boşuna. Aynayla aramızdaki fırtınalı ilişkinin belki de zamanla ilgisi yok."

"İstanbul'dan ne zaman biraz uzaklaşsam, döndüğümde bir karış suratla bulurum onu. Tarih boyunca bir kadına benzetile benzetile sonunda hakikaten kadınsı huylar edinmiş olan şehir, bana kendimi kötü hissettirmek için sanki açığımı kollar."

"Can sıkıntısı galiba akıcı bir şey. Yıllarca uğraşarak kendisine bir gedik açmayı başarıyor. Sonra da akıyor içimize. Orayı binlerce şeyle tıkamaya çalışıyoruz tabii: sabahları becerebildiğimiz kadar sıcak bir bakışla, bebeğin ilk yürümeye başladığı anın hatırasıyla, bütün gece parlatılmış "seni seviyorum'larla, hâlâ medet umulan "ben de seni"lerle, her şeyle..."

"Galiba insan kendi bencilliğiyle en çok bir mezarı ziyaret ettiğinde yüz yüze geliyor".

"insanlar ayrılır ayrılmaz hızla uzaklaşmaya başlıyorlardı. Özellikle kadınlar kısa zaman içinde bir yabancıya dönüşmeyi başarıyordu. Daha birkaç ay önce uyurken seyrettiğiniz kişinin aynı kadın olduğuna inanamıyordunuz."

Kitab əsasında eyniadlı filmin çəkilişlərinə də bu il başlanıb, çəkilibmi, ya yox, onu axtardım tapa bilmədim. Baş rolları Engin Altan Düzyatan və Özgü Namal canlandıracaqmış. Filmin uğurlu olub- olmamasını təxmin edə bilmirəm, amma aktyor seçimi çox uğurludur. 

Bu isə kitabda adı çəkilən mahnılardan biridir. "Seksenlerden".